Theo en ik ontmoeten elkaar bij de Drentsche Aa. We gaan de paden in en de lanen uit tijdens een mooie coachings-wandeling in dit prachtige natuurgebied. Het is nog vroeg en het belooft een prachtige dag te worden. Ik voel me een geluksvogel en heb er zin in!
Als ik Theo vraag hoe het met hem gaat en of hij de wandeling ziet zitten, reageert hij een beetje afwijkend. “Ik heb er wel zin in, maar zie er ook tegenop”, zegt hij. “Ik weet het gewoon niet meer, ik ren van hot naar haar en heb totaal geen rust in mijn lijf.”
Theo zijn hoofd zit vol. En dit gaat maar niet over. In zijn gedachten spoken allemaal klanten die van alles van hem willen. ‘Dat is toch heel prettig voor een ondernemer?’ zou je kunnen denken. Helemaal na de crisis waarin zijn bedrijf bijna failliet ging. Maar voor Theo is dit anders. Het voelt als een enorme druk en hij kan niet waarmaken wat hij zijn klanten heeft beloofd. En ondertussen blijven ze maar bellen. Hij vertikt het inmiddels om de telefoon te beantwoorden. Ja echt! Want stel je toch eens voor dat er nog een opdracht bijkomt. “Dat red ik gewoon niet!”.
Ik vroeg Theo hoe hij al die afspraken onthoudt. “Schrijf je het op in een papieren agenda?” vroeg ik hem. “Nee, daar komt alleen maar stof en rommel op in mijn bestelbus. Ik heb er wel een hoor, maar daar gooi ik ’s ochtends mijn broodtrommel en thermosfles bovenop en kijk niet meer wat daaronder ligt. Die paperassen gebruik ik niet.” “Digitaal dan?” “Nee, dat al helemaal niet.” Hij lacht er wat onhandig bij. “De agenda op mijn telefoon is gekoppeld aan die van mijn vrouw. Als je ziet wat zij er privé ook nog inzet! Tien minuten gesprekken op school, verjaardagen, buurtfeest, tennissen en ga zo maar door. Dan word ik gek als ik zie wat er allemaal moet gebeuren. Nee dat wil ik niet!”
“Maar hoe onthoud je het dan allemaal? Alle afspraken met klanten, leveranciers, de locatie waar je de klus hebt en hoe laat je hebt afgesproken?”, vraag ik oprecht nieuwsgierig. Ik ben echt benieuwd hoe hij dit aanpakt.
“Gewoon in mijn kop. Dat is een grote opslagplek; mijn harde schijf.” “Bedoel je in dezelfde kop als waar je ook piekert en naar rust en focus zoekt?!” Vraag ik, terwijl ik hem onnozel aankijk.
Het is een tijdje stil en Theo tuurt staand op een bruggetje voor zich uit. “Ja, ik steek mijn kop in het zand”, zegt hij dan “en dit doe ik al heel lang. Eerlijk gezegd al jaren, nu ik er zo over nadenk. Hier word ik onrustig van. Ik slaap slecht en ben thuis niet te genieten. Ik wil dat dit stopt!”
Ik heb Theo gevraagd om eens op te schrijven welke afspraken er allemaal in zijn hoofd zitten. Twee dagen later belt hij: “Ik moet toch toegeven dat dit idioot lijkt. Wat ik allemaal in 1 dag wil proppen past niet eens in een week!
Ik geef je in 10 minuten meer focus en energie. Zo simpel en helemaal gratis. Kijk maar