“Ik sprak net mijn buurman, hij was helemaal over de rooie! Hij staat op de lijst voor een intensieve en zeker geen fijne behandeling in het ziekenhuis. Hij zou twee weken geleden al opgenomen worden en moet 4 weken in quarantaine, dit betekent geen familie, geen vrienden die zomaar even aankomen waaien. Nu is Pieter, de buurman, juist een heel sociaal dier, Hij heeft mensen om zich heen nodig. En dat niet alleen, zijn bedrijf ligt 4 weken stil. Maar goed, dit is nu niet anders hij moet deze behandeling ondergaan en staat er volledig achter.
Een dag voor de geplande opname wordt hij gebeld: het ziekenhuis. Er is geen bed vrij, dus of Pieter nog een dag of drie kan wachten. Ergens vindt Pieter dit best oké, zo zegt hij. Het voelt een beetje als uitstel van executie, of eigenlijk beter gezegd als een paar extra vakantiedagen. Extra tijd om leuke dingen met zijn liefsten te ondernemen.
Drie dagen later
Ook vandaag krijgt Pieter de een telefoontje. “Helaas, sommige patiënten moeten wat langer blijven dan voorzien. We hebben nu geen bed voor u. Waarschijnlijk na het weekend wel. U hoort van ons. Tot ziens.” Tssss.
Waar ging het mis?
Om een lang verhaal kort te maken, dit zijn immers ook jouw kostbare minuten, dit proces heeft zich tot drie keer toe herhaald. En juist als Pieter er niet meer op rekent dat hij deze maand nog wordt opgenomen, krijgt zijn vrouw een telefoontje: We hebben een bed vrij en verwachten uw man morgenochtend om 10.00 uur.
Onrust!
Waren Pieter en Marjan, zijn vrouw, hier blij mee? ‘Ja’ toch zou je denken? Want hier hadden ze toch steeds op zitten wachten? Nou nee dus! Pieter ontplofte zowat. “Ik ben geen marionet! Hebben ze enig idee wat ze met mij als mens doen? Ik word heen en weer geslingerd, tussen wel en niet in quarantaine. En laten we wel wezen: Het gaat niet om een fietstest (wat overigens ook ingrijpend kan zijn). Ik ga niet nu opeens klaar staan om me binnen 24 uur te melden. Niet nu net mij zoon heeft besloten dit weekend naar huis te komen omdat papa nog thuis is. We hebben elkaar 4 weken niet gezien. Ik ga niet!”
Stoer!
Ik was even perplex. Je kunt er van alles van vinden, maar het klonk mij heel dapper en stoutmoedig in de oren. Wat vind ik het stoer van Pieter dat hij kiest voor zichzelf en zijn gezin. Dat hij zich niet aan een elastiek heen en weer laat slingeren. Bij zichzelf blijven is nu wel het allerbelangrijkste voor zijn lijf en geest. Want alleen dan heeft hij ‘de rust in de kop’ zoals hij dit noemt, om goed die intensieve behandelingen te ondergaan.
Bij jezelf blijven, handelen naar wat jij nodig hebt. Dat is niet zo eenvoudig. Pieter kan het, hij moet ook wel omdat hij door deze periode waar hij in zit gedwongen wordt even stil te staan.
En jij? Lukt het jou om je niet te laten leiden door de waan van de dag? Kun jij bij goed bij jezelf blijven?
Lastig?
Dan kan ik je aanbevelen om elke dag 10 minuten rust te pakken. Het maakt een wereld van verschil! Je krijgt meer focus, weet beter wat je wilt en gaat weer doen wat bij je past. Wil je weten hoe?
Ik vertel je graag meer hoe tien minuten per dag het verschil maken.
Kijk Hoe 10 minuten per dag je leven veranderen.
En ontdek hoe je snel en eenvoudig bij kunt sturen!